۱۳۸۹ شهریور ۲۰, شنبه

منشور کوروش به وطن بازگشت

در سال ۱۲۵۸ خورشیدی/ ۱۸۷۹ میلادی به هنگام کاوشهای باستان‌شناسی هیئت بریتانیایی در محوطه باستانی بابل در بین‌النهرین (میان‌رودان)، هرمزد رسام، باستان‌شناس بریتانیایی آسوری‌تبار، استوانهٔ گلی‌ای را یافت که شامل نوشته‌هایی به خط میخی بود.جنس این استوانه از گل رس است، ۲۲.۵ سانتی‌متر طول و ۱۱ سانتی‌متر عرض دارد و دور تا دور آن ۴۵ سطر (به جز بخش‌های تخریب‌شده) به خط و زبان اکدی (بابلی نو) نوشته شده‌است. بررسی‌های بعدی نشان داد که نوشته‌های استوانه در سال ۵۳۸ پیش از میلاد به فرمان کوروش بزرگ پس از شکست دادن نبونید و تصرف کشور بابل، نویسانده شده است.

منشور کوروش کبیر پس از 40 سال دوباره به آغوش میهن بازگشت.
این منشور به وطن آمد، اما وطنی که حکومت گران در آن از دوران نویسنده این منشور به نیکی یاد نمی کنند. وطنی که حاکمانش حتی به ابتدایی ترین حقوق انسان ها هم پایبند نیستند.
خنده ای تلخ ازین اتفاق بر لب داریم، منشوری که مبنای اولیه حقوق بشر در دنیا می باشد، متعلق به مردی از سرزمینیست که اکنون نوادگانش در سخت ترین شرایط از لحاظ حقوق انسانی بسر می برند. مردی که دنیا به احترام منش و رفتارش پس از 2500 سال به احترام کلاه از سر بر می دارد، سخنانش در وطن جایگاهی ندارد.
متن این منشور که 2500 سال پیش توسط شاهنشاه ایران کوروش کبیر نگاشته شده است، اکنون پس از گذشت قرون برای نوادگان او آرزویی بس دشوار می نماید.
امروز منشور این ابر مرد تاریخ به دست حکومتی افتاد که جان انسان ها در قبال فرمان مذهبشان کوچکترین ارزشی ندارد، امروز این منشور را در اختیار نظامی می بینیم که دستش به خون جوانان بی گناه این مردم آلوده است.















هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر