امروز شکست خوردیم، اما....

ما امروز شکست خوردیم، اما از حرکت نمی ایستیم، زیرا که بر اساس واقعیات موجود تفکر می کنیم. امروز شکست خوردیم تا بدانیم وحدت را نباید فراموش کرد، امروز شکست خوردیم تا آگاه باشیم هنگامی که یکی از رهبران جنبش سخنی می گوید(اگر واقعا به عنوان رهبر قبولشان داریم) باید به سخنان آنها گوش فرا دهیم و به دنبال ابتکارات و طرح های رویایی نباشیم.
به چند فیلم که در گوشه و کنار شهر گرفته شده و شعارهای آن دل خوش نکنیم، امروز ما به دنبال حماسه ای مانند 25 خرداد بودیم.
برای 22 بهمن حتی موسوی نگفت به کجا میرود تا ما را به چند دسته تقسیم نکند. ما امروز به غرور خود باختیم. من هم مانند خیلی های دیگر با ایده ی تراوا موافق بودم، اما مشکل اینجاست که ما نه تجربه ی این کار را داشتیم و نه دانش آن را.
به اعتقاد من اگر امروز سبزها به جای آنکه دسته دسته شوند و عده ای لباس مزدوران بر تن کنند و به میدان آزادی بروند، عده ای به سمت هفت تیر و... همه ی بنا بر حرف کروبی به صادقیه می رفتیم، حال با وضعی دیگر روبرو بودیم. امروز فقط راه رفتیم و تماشا کردیم که جمعیتی ناحق و مزدور با جمعیتی کمتر از ما چگونه از ضعف ما استفاده کردنند و به خود نمایی پرداختند.
بدتر از همه بیانیه آخر سایت جرس مبنی بر تجمع در میدان های اصلی شهر در ساعت 4 بود!
ما شکست خوردیم، اما هنوز سربلندیم، زیرا بر خلاف آنهایی که شکست را انتهای راه می دانند و سعی در توجیه این قضایا و پیروز نمایاندن امروز دارند، ما با نگاهی بی طرفانه به آن نگاه می کنیم و با علت یابی آن برای برنامه های آتی،سعی در عدم تکرار این اشتباهات خواهیم داشت.
ما امروز در میدان آزادی از بیان عقایدمان ترسیدیم، زایرا همیشه می گفتیم: "نترسی،نترسیم، ما همه با هم هستیم". ما امروز با هم نبودیم.
آنانی که سعی در پیروز جلوه دادن جنبش در امروز دارند بدانند در صورت عدم برخورد منطقی با این مسائل و بروز واکنش های احساسی فقط از قدرت و پایداری جنبش خواهد کاست و نتیجه ی آن عاقبتی مانند منافقین و امثال آنها خواهد بود.
باز هم یادآور می شوم که رمز پیروزی در اتحاد است، عنصری که امروز از آن محروم بودیم و روز مرگ و نابودی ما روزیست که چشم خود را بر واقعیات ببندیم و احساسی عمل کنیم.
به امید ایرانی آزاد