مطمئن باشیم رژیمی که در پیش چشمان من و شما انسان ها را به خاک خون می کشد و سپس دست خون آلودش را پنهان می کند و همه چیز را دسیسه و نیرنگ و فریبکاری می نامد و شاهد را قاتل می نامد و قاتل را مظلوم، سخنی برای من و شما نمی تواند داشته باشد که قانع شویم حقیقت بر زبان می آورد و برای راستی و عدالت و صلح تلاش دارد.
اگر این سخنان قبل از وقوع این جنایت ها بود شاید می شد درباره ی آنها اندکی تامل کرد، اما کنون که سنگفرش خیابان ها از خون عزیزان ما رنگین است و عده ای را در بند دارند و عده ایی بر دار، چگونه می توان فریفته ی حرف های مظلوم نمایانه ی صاحبان قدرت شد.
چگونه می توان دل به حرفهای آنان خوش داشت و نگاه معصومانه کشته شدگان را به خاطر نیاورد. چگونه می توان شاهد آن طوفان های قهر بود و دل به این آرامش کاذب سپرد، این بار نمی شود، حتی اگر بخواهم هم نمی توانم سخنان شما را اندکی هم به واقعیت و حقیقت نزدیک بدانم.
مدتیست در سایت های اطلاع رسانی فارسی زبان بحث هایی مانند برخورد با حجاب اجباری و یا تصمیمات سریع و شتابزده دیده می شود، و یا توجه به مسائلی که تمرکز ما را نسبت به مسئله اصلی کمرنگ می کند.مانند استعفای حسینیان و یا حرف های علی مطهری.
برخی این حرف ها را حربه و دیگران عقب نشینی قلمداد می کنند. بحث بر درستی و نادرستی حرف ها و نظرها نیست چراکه هردو از سرعت ما برای رسیدن به هدف خواه کاست. این جنبش برای رسیدن به اهدافش تنها به اتحاد و همبستگی نیاز دارد و این قدرتیست که اندامهر دیکتاتوری را به لرزه می افکند.
به عنوان یکی از کوچکترین افرادی که در این جنبش حضور دارند به نظرم نمی رسد که از این بحث ها بتوان راه را برای رسیدن به آزادی فراهم کرد.
اکنون ایرانیان ،از هر قوم و نژاد و فرهنگی و مذهبی که باشند بیش از هر زمان دیگری نیاز به با هم بودن دارند.
به امید ایرانی آزاد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر